มรณะสีชาด

เรื่องสั้น 13 เรื่องจาก 188 เรื่อง และนวนิยาย 4 เรื่องจาก 23 เรื่องของแจ๊ค ลอนดอนจัดอยู่ในตระกูลนิยายวิทยาศาสตร์ 
แม้มีจำนวนน้อยเมื่อเทียบกับผลงานที่เป็นบทความและนิยายผจญภัย แต่ทุกเรื่องล้วนมีความหมาย

มรณะสีชาด (The Scarlet Plague) พิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร London Magazine เดือนพฤษภาคม–มิถุนายน 1912
วัตถุดิบส่วนหนึ่งผู้เขียนได้จากประสบการณ์เมื่อครั้งเกิดแผ่นดินไหวใหญ่ในซานฟรานซิสโกเมื่อปี 1906 ทำให้ผู้เขียนบรรยายฉากเหตุการณ์ความวุ่นวายและการทำลายล้างได้อย่างสมจริงมีสีสัน 

สารัตถะของนวนิยายเรื่องนี้เป็นขนบตกทอดจากงานวรรณกรรมหลายเรื่องในอดีต  ที่โดดเด่นได้แก่นวนิยาย The Last Man (1826) ของแมรี่ เชลลี่ย์ นักเขียนหญิงอังกฤษ ซึ่งบอกเล่าเรื่องราวของโลกอนาคตที่ถูกโรคระบาดแก้แค้นทวงคืน   
นักวิชาการบางคนเห็นว่าเรื่องสั้น ”The Mask  Of The Red  Death” (1842) ของเอ๊ดก้าร์ แอลแลน โปไม่เพียงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง หากยังเป็นแรงบันดาลใจด้วย

มรณะสีชาด เป็นหนึ่งในนวนิยายวิทยาศาสตร์ว่าด้วยโลกหลังภัยพิบัติ (post-apocalyptic fiction) เรื่องแรกๆที่ถือเป็นวรรณกรรมสมัยใหม่ 
แม้จะตีพิมพ์มากว่า 100 ปี แต่ยังให้ความรู้สึกร่วมสมัย 
มันทำให้ผู้อ่านยุคปัจจุบันตระหนักถึงความน่าสะพรึงกลัวของโรคระบาดที่สามารถแพร่กระจายไปทั่วโลกอย่างรวดเร็ว 
เป็นความกลัวที่ไม่มีวันสูญหาย โดยเฉพาะเมื่อการพัฒนาสู่ยุคโลกาภิวัตน์และภาวะโลกร้อนส่งผลให้เกิดทั้งโรคติดต่ออุบัติใหม่และโรคติดต่ออุบัติซ้ำ