แสงออน

แสงออน
จินตนิยายคติชนวิทยาอิงพุทธศาสนา
ผลงานของนักเขียนซีไร้ต์/ศิลปินแห่งชาติ
มาลา คำจันทร์: เขียน
เรืองเดช จันทรคีรี: บรรณาธิการ
สำนักพิมพ์ฅนวรรณกรรม: พิมพ์รวมเล่มครั้งแรก
ราคาปก 270 บาท ราคาขาย 375 บาท


แสงออน | ขนาดพ็อคเก๊ตบุ๊ค (10.5 x 17.5 ซม.) | หนา 192 หน้า | เข้าเล่มเย็บกี่ ปกแข็งสันโค้ง ติดริบบิ้นคั่นหน้า | ปกพิมพ์ 4 สี อาบด้านสปอตยูวี | เนื้อใน พิมพ์ขาว-ดำ กระดาษถนอมสายตา 75 แกรม | ทุกเล่มระบุหมายเลขลำดับ 
*****

คำนำผู้เขียน

แสงออน เขียนขึ้นจากความว่างเปล่า  ไม่มีเค้าโครงใดๆวางไว้แต่ต้น   เขียนไปคิดไป ค่อยเกาะกุมคุมรูป  ค่อยมองเห็นเป็นเงารางๆ คล้ายมองผ่านหมอกขาวหนาวหนักในวันที่ไม่มีแดด แต่ภาพที่เห็นก็เป็นภาพเดิมๆที่คุ้นเคย  ทำอย่างไรจะหนีพ้นเงารางๆของเรื่องเก่าที่เคยเขียนแล้ว   ในที่สุดก็ตัดสินใจว่าไม่หนี   ตัวตนเรา ความคิดเราเป็นมาอย่างนี้ ยากที่จะบิดรูป  ยากที่เปลี่ยนความคิดจิตใจไปเขียนเป็นอย่างอื่น   แสงออน เลยกำเนิดขึ้นในรูปร่างเก่าๆที่เราคุ้นเคย   หากเป็นสาว แสงออนก็คือสาวพื้นบ้านล้านนา เหมือนแสงแก้ว แสงคำ แสงข่องและแสงอื่นๆที่เราเคยให้กำเนิดมาแล้ว

            แสงออนคือลูกสาวคนเล็ก  คนล่าสุด

            เขียนไป  คิดไป  ยังคงมีความสุขสนุกสนานดีอยู่   ไม่เคยทำงานบนความทุกข์  ไม่เคยเขียนไปก็เดือดร้อนทุรนทุรายไป  เรื่องใดเขียนเสร็จก็เหมือนลูกที่เกิดแล้ว  เรื่องใดเขียนไม่จบก็เหมือนลูกที่แท้งในท้อง  อาจคิดถึงมันอยู่ แต่ไม่เคยเอามาเป็นทุกข์  ลูกที่เกิดแล้วก็ไม่เคยเอาไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น  ไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่างานของเราเหนือกว่าใครหรือต้อยต่ำกว่าใคร   เขียนเสร็จจนพอใจก็เสนอออกไป  ปล่อยให้มันเดินไปหาผู้อ่านของมันเอง   ใครอ่านก็ถือว่ามีบุญคุณต่อเรา  ใครไม่อ่านก็ไม่มีบุญคุณความแค้นอันใดผูกพันต่อกัน

            เรื่อง แสงออน เคยลงในนิตยสารแปลก รายสัปดาห์  มีนิวัฒน์ ธาราพรรค์ (ราช เลอสรวง) เป็นบรรณาธิการ ตั้งแต่ฉบับวันที่ ๑๐-๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๗ ถึงฉบับวันที่ ๒-๘ มกราคม ๒๕๕๘   ลงครบจบเรื่องเอามาเกลาอีกครั้งเพื่อพิมพ์เป็นหนังสือเล่ม  ตั้งใจแต่แรกว่าเรื่องนี้จะให้เรืองเดช  จันทรคีรี-เพื่อนเก่ายาวนานแต่ในวัยหนุ่ม-เป็นผู้จัดพิมพ์

            แสงออน อาจสวยในสายตาผู้ให้กำเนิด  แต่ในสายตาคนอื่น สวยไม่สวยอย่างไรเชิญดูเอาเอง

                                                                                                มาลา คำจันทร์

                                                                                                บ้านศาลา สันป่าตอง เชียงใหม่

                                                                                                ก่อนตีนฟ้ายก  ๒๘  ธันวาคม  ๒๕๕๗

**คำประกาศเกียรติคุณนายเจริญ มาลาโรจน์ (มาลา คำจันทร์) ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์
**********
มีนักเขียนน้อยคนที่ใช้ภาษาเป็นเอกลักษณ์ จนผู้อ่านจำสำนวนได้ว่าใครเขียน เช่น ยาขอบ, ไม้ เมืองเดิม, 'รงค์ วงษ์สวรรค์ 
มาลา คำจันทร์เป็นอีกคนหนึ่ง
.
มาลา คำจันทร์ชอบใช้ประโยคสั้น ลีลาลูกเล่นคล้ายบทกวี ใช้คำพื้นเมืองและภาษาโบราณผสม มีการถ่ายเสียงเลียนเสียงธรรมชาติ
โดยเฉพาะบทบรรยายฉากและเรื่องเล่า ไม่แน่ใจว่าเขาปล่อยให้ถ้อยคำหลั่งไหลออกมาเอง หรือสลักเสลาเก็บละเอียด แต่ละคำลงตัวเหมาะเจาะ มีจังหวะจะโคน ภาษาถิ่นภาษาเก่าที่นำมาใช้ก็ช่วยสร้างบรรยากาศและโน้มนำความรู้สึก

ลองอ่านตัวอย่างจาก 2 บทแรกของนวนิยาย แสงออน
.
ผัวปลงกระชุ เมียปลงหาบ สายแสงแรงร้อนแล้ว ออกจากหมู่บ้านมาแต่ขมุกขมุยเช้ามืด กว่าจะมาถึงที่ทางที่จะแผ้วถางทำไร่ก็สาย
. 
แดดกล้าฟ้างามวันนี้ มองเมฆยังเป็นเมฆหน้าหนาวเหมือนฝ้ายขาวตากฟูเต็มฟ้า ก็ยังเป็นฟ้าหน้าหนาวครามเข้มกระจ่างใส ไม่ใช่ฟ้าหน้าร้อนออกจะขุ่นมัว
.
มีเรื่องเล่ามากมายแต่เริ่มตั้งหมู่บ้าน เล่าถึงผีสางนางดงคงรูปเป็นคน นางมักออกมาในคืนเดือนดับเดือนเพ็ญ โหยหวนเสียงเย็นยะเยือกแกว่งผ้าหาผัว เล่าถึงตัวเห็นได้แต่เข้าใกล้ไม่ได้ ลากโซ่โซงเซงเหมือนช้างลากโซ่

คลิกอ่านตัวอย่างเพิ่มเติม

*******
เพลง "เจ้าจันทร์ผมหอม"
ทำนอง: ซอพม่า | เนื้อร้อง: มาลา คำจันทร์  | ขับร้อง: สุนทรี เวชานนท์